“Alcina”, George Freidrich Handel’in bir buçuk ayda opera seria (İtalyan opera geleneğinde “ciddi” tarzda beslenmiş opera türü) tarzında bestelediği üç perdelik operasıdır. Eser ünlü şair Ludovico Aristo’nun 1516 yılında yazdığı “Orlando Furioso” (“Çılgın Orlando”) adlı epik şiirinden uyarlanmıştır. İlk sahnelenişi ise, Londra Covent Garden’da olmuştur.
Eser, büyücü Alcina ile şövalye Ruggiero arasındaki aşkı konu almaktadır.
Gelelim operamızın büyülü hikayesine…
Şövalye olan Ruggiero, sarayında şahane bir hayat sürmektedir. Bradamante adında, şövalye ruhlu, maceralarında onu hep destekleyip takip eden bir de nişanlısı vardır. Ruggiero onun sihirli uçan atı Hippogrif’in sırtında okyanusu geçerek denizin ortasında bilinmeyen bir adaya iner. Karnı acıkan at, oradaki çalıları yerken çalı birden konuşmaya başlar. Onlara isminin Sir Astolfo olduğunu, bu adanın Alcina ve Morgana adında iki büyücü kardeşe ait olduğunu ve kendisinin de Alcina tarafından bu hale getirildiğini söyler. Maymun iştahlı güzel Alcina adaya gelen tüm şövalyeleri kandırıp onlarla kısa birer aşk yaşadıktan sonra zavallıları böyle taşa, ağaca, dalgaya ya da hayvana dönüştürmektedir. Astolfo’nun bu ikazlarına hiç aldırmayan Ruggiero, bu iki büyücü kızı aramaya koyulur.
Bu arada nişanlısını sürekli izleyip bulaştığı dertlerden kurtarmayı vazife edinmiş olan Bradamante, Ruggiero’nun eski mürebbiyesi Melisso ile adaya ulaşmıştır. Kimliğini gizlemek için genç bir erkek görünümüne bürünmüş ve erkek kardeşi Ricciardo’nun ismini almıştır. İkili, yanlarında adadaki büyüyü bozacak sihirli bir yüzük taşımaktadırlar; bu yüzüğü parmağına takan herkes, büyülere karşı korunmaktadır.
Adada ilk olarak Alcina’nın kız kardeşi Morgana’ya rastlarlar. Morgana bir anda sevgilisi Oronte’yi unutup Ricciardo isimli bir genç zannettiği Bradamante’ye aşık olur ve onları alıp Alcina’nın sarayına götürür. Burada Ruggiero ile karşılaşırlar ancak Ruggiero Bradamante ile ilgilenmez çünkü aklı fikri Alcina’dadır. Ama Alcina da Ricciardo (Bradamente’ye ) ilgi duyar ve bunu hisseden Ruggiero hırçınlaşır.
Bu arada Alcina, Morgana’ya Ricciardo’yu çok sevdiğini ve aşkını ifade edebilmek için onu bir hayvana dönüştürmek istediğini söyler. Buna çok üzülen Morgano Ricciardo’ ya gider ve bir an önce adayı terk etmesi için ona yalvarır. Fakat Ricciardo ona adada yaşayan başka birisine aşık olduğunu, bu nedenle de adada kalmayı tercih ettiğini söyler. Morgana bu başkasının kendisi olduğunu sanarak heyecanlanır.
Melisso büyülü yüzüğü Ruggiero’nun parmağına takar ve Ruggiero bir anda şövalye kimliğine döner. Adanın aslında canavarlarla dolu bir çöl olduğunu görür ve bir an önce oradan uzaklaşmak ister. Bradamante ile buluşunca ise gözlerine inanamaz; karşısında yüzüğün gücüyle nihayet gerçek yüzünü görebildiği şahane bir kadın vardır. Ama Melisso onu Alcina’nın büyü güzüyle hala ikna edebileceğiyönünde uyarır. Nitekim, Alcina çok geçmeden Ricciardo zannettiği Bradamante’yi bir hayvana dönüştürür. Ruggiero Alcina’ya aslında onu sevmediğini, gerçek duygularının Ricciardo kılığındaki Bradamante’ye ait olduğunu söyler ve yüzüğün yardımıyla Bradamante’nin hayvan şeklinden geri dönmesini sağlar.
Alcina’nın Ruggiero’ya aşık olması onun büyü gücünü zayıflatmıştır. Bu yüzden de artık kötü ruhları çağıramaz. Bu arada ümidini kaybeden Morgano sevgilisi Oronte’ye geri dönmek istemektedir. Oronte önce onu reddeder ama diğer taraftan o da Morgana’yı da çok sevmektedir.
Bradamente ve Ruggiero, Alcina’nın bir çömlek içinde toplanmış olan tüm büyülerini ortadan kaldırmak için fikir birliği yaparlar. Alcina onlara böyle bir şey yapmamaları için yalvarır. Buna daha da çok kızan Ruggiero çömleği hızla yere çarpıp parçalar. Böylece bir anda adada her şey harabeye döner; Alcina’nın sarayı bile yerle bir olur. Bu esnada onun büyüsüyle insan kılığından çıkmış eski sevgilileri de “Beni bir dalga yapmıştı”, “Ben taştım, ‘’ Beni ağaca döndürmüştü” diye kendilerini açıklayarak ortaya çıkarlar. Eski hallerine dönen bütün bu insanlar, sevinç içinde şarkılar söyleyerek bu olayı kutlarlar.
Çağnur Gürsan
